Bestaat er echt zoiets als de ‘happy hooker’? Filmmaker Didier Verbeek zocht het uit en plantte zijn camera neer in het keukentje van de Andromeda, één van de vele seksbars langs de steenweg van Luik naar Sint-Truiden. Tussen de klanten door tellen de meisjes vrolijk kwetterend de briefjes van 50 euro en slaan ze een praatje met de gezapige huisbaas Ghislain. Ze staan dan wel een deel van hun gage af voor de ‘huur’ van hun kamer, Ghislain is geen pooier: de meisjes hebben alle vrijheid, ze komen en gaan wanneer ze willen. Hij behandelt hen met respect, luistert naar hun zorgen en troost hen als nodig. En wanneer Ghislain ziek is, stellen de meisjes een beurtrol op om voor hem zorgen. Au Bordel ce Soir geeft een beeld van raamprostitutie zoals je het zelden te zien krijgt: zelfzekere vrouwen voor wie seks een handelswaar is als een ander. Uiteraard dromen ze allemaal van wat ze ‘later’ gaan doen met hun spaarcenten, maar ondertussen gaan ze zonder morren iedere nacht weer aan het werk.