Deze bijzonder creatieve documentaire die eigen opnames combineert met archiefmateriaal viel al in de prijzen op internationale filmfestivals als IDFA, Thessaloniki en Chicago. Filmmaker Farahnaz Sharifi werd geboren in 1979 tijdens de islamitische revolutie in Iran en leerde al jong het contrast tussen de vrijheid binnenshuis, waar gedanst en gezongen mag worden, en de onderdrukking buitenshuis waar strenge regels gelden. Ze registreert in haar eigen opnames momenten van vreugde en verzet en combineert die met archiefbeelden, onder andere van Leyla, een Iraanse professor die Iran tijdens de revolutie verliet. Zo wil ze de herinneringen aan een andere wereld behouden, iets wat haar moeder, die aan Alzheimer lijdt, alleen maar kan aanmoedigen. Met haar prettige vertelstem brengt Sharifi het verhaal van de Iraanse vrouwen van binnenuit.