Iedere dag stromen duizenden dagwerkers toe in de straten van de miljoenenstad Bombay op zoek naar werk. Ze komen uit de armere noordelijk gelegen provincies waar de levensomstandigheden drastisch achteruit zijn gegaan. In de nakas, de officieuze arbeidsmarkten van de stad, drommen ze samen om één van de slecht betaalde jobs te bemachtigen. De opening van de wereldmarkten heeft een ware concurrentieslag ontketend onder de lage lonen: vaak werken ze meer dan 12 uur per dag voor amper 1,10 euro. Een dag niet werken betekent een dag niet eten. Drie jonge sociale werkers van de Indische NGO Nirman trekken de nakas in om de arbeiders bewust te maken van hun rechten. Maar in deze omgeving hebben de dagloners maar weinig tijd om stil te staan bij concepten als “sociale rechtvaardigheid”.