In de schaduw van de hoogovens van Seraing, ligt het college van Saint-Martin. Opgericht als school voor de toekomstige bedrijfsleiders uit het Maasbekken, heeft het college, met het instorten van de industrie, zijn aanbod uitgebreid met technische en beroepsafdelingen. De leerlingen weerspiegelen de verpauperde wijken waarin de school gelegen is. Ze kampen met een precaire thuissituatie en hebben al veel meegemaakt in hun korte leven. Het zijn tienermoeders, dropouts, herrieschoppers en ‘onhandelbare leerlingen’. Saint-Martin is voor hen de school van de laatste kans. Hun lot ligt in handen van het zorgzame lerarenkorps en een gedreven directeur. Zij kozen bewust voor deze school en weten voor welke uitdaging ze staan. Sommige leerlingen zijn ongedisciplineerd en opstandig, maar er is een vastberadenheid bij leraren én leerlingen om de cirkel van armoede en werkloosheid te doorbreken.