Als er één operafiguur qua divagedrag een plaats verdient naast de Mick Jaggers en Keith Moons van deze aarde dan moet het wel Maria Callas zijn. In een wereld gekenmerkt door stijf protocol en ingetoomde high class waagde zij het – niet gehinderd door de aanwezigheid van internationale royalty - concerten halverwege af te breken en vocht ze een bittere vete uit met haar veel klassiekere rivale Renata Tebaldi. Althans, dat is de publieke opinie. Hoog tijd - meende Tom Volf - om enkele misverstanden recht te zetten en de sensationele roddels (zoals over haar relatie met Aristotle Onassis, die haar verliet voor Jacky Kennedy) in hun context te plaatsen. Debuterend documentairemaker Tom Volf maakte uitsluitend gebruik van tv interviews, archiefbeelden en brieven waarin Callas zelf het woord nam. Paradoxaal genoeg bereikte hij aldus het meest objectieve portret van de zangeres tot nog toe. Maria laat zich hier immers kennen als een uiterst complex figuur met een enorme zelfkennis en zin voor relativering. Het resultaat houdt zich dan ook ver van de roddeljournalistiek, maar is een des te meeslepender en tragisch document.