De Nederlandse documentairemaker David Kleijwegt trok door Europa en de Verenigde Statenen portretteerde wat wel eens de "freakfolk movement" genoemd wordt, een scene waarvan CocoRosie, Antony and the Johnsons en Devendra Banhart boegbeelden zijn. Ze zijn allemaal afkomstig uit New York, groeiden samen op en delen een speciaal gevoel van spiritualiteit en vrijheid. Ze willen nergens op vastgepind worden, plaatsen zichzelf bewust buiten de mainstream. Hun muziek en hun verschijning hebben iets breekbaars. De androgyne Antony Hegarty, de oudste van de club, mag dan bijna 2 meter groot zijn, achter zijn piano maakt hij ragfijne muziek en zingt hij over het kind in zich. De excentrieke zussen Sierra en Bianca Casady van CocoRosie zoeken bewust naar de imperfectie: ze werken met gammele cassetterecorders, kinderspeelgoed en overstuurde microfoons, om zo tot unieke muziek te komen. William Basinkski, een oude vriend en bewonderaar van Antony en zelf al langer bezig met tapeloops en "broken sounds", vat het mooi samen wanneer hij over CocoRosie zegt: "Als je zelf in je creatie leeft, is je leven een kunstwerk". Devendra Banhart verliet Brooklyn enkele jaren geleden en trekt nu de wereld rond… The Eternal Children biedt een ruimhartige inkijk op de kleurrijke wereld van een groep "eeuwige kinderen".