Veroordeeld voor de moord op een jonge vrouw zit de charismatische Nick al 23 jaar in de dodencel. Hij diende recent een aanvraag in om zijn terdoodveroordeling werkelijk uit te voeren. Voor de camera vertelt hij zijn uitzonderlijke verhaal, waarbij keer op keer niets is wat het op het eerste zicht lijkt.

Zijn verhaal is er een van onvoorstelbare plotwendingen, tot de laatste schokkende twist die alles opnieuw in een ander licht zet. Een documentaire die je op het puntje van je stoel kluistert door de meesterlijke storytelling. Dat is gedeeltelijk de verdienste van regisseur David Sington die het tempo perfect getimed houdt en Nick niettemin de ruimte geeft. Maar het is toch grotendeels het gevolg van de ongelooflijke gave die Nick heeft om zijn verhaal te vertellen. Hij zit al zo lang in de beperkte wereld van de gevangenis dat hij niet veel meer nodig heeft dan zijn stem en expressie om een hele kleurrijke wereld te schilderen en je mee te nemen in zijn uitzonderlijke levensverhaal. Zijn verhaal wordt af en toe aangevuld met knap geschoten beelden van datgene waarover Nick vol vuur vertelt. De vraag is of deze begenadigde verteller eigenlijk wel te doorgronden is.