Al eeuwenlang leven de eilandbewoners van wat de natuur hen te bieden heeft. Vaders leren hun zoons hoe ze het beste vogels kunnen vangen en de hele gemeenschap kijkt reikhalzend uit naar het moment dat de walvisvangst weer plaatsvindt. Maar door de vervuiling van de oceanen neemt het aantal lokale vogels steeds meer af en zit het vlees vol giftige stoffen. Een lokale toxicoloog heeft ontdekt dat het vlees zelfs zorgt voor cognitieve groeiachterstand bij kinderen en heel wat andere medische problemen. Daarnaast is er veel kritiek van buitenaf op de walvisvangst. Milieuactivisten komen naar de eilanden, vastberaden om in te grijpen. Dit alles leidt tot een defensieve houding van de eilandbewoners, die vast willen houden aan hun tradities. Hoe gaan de Faeröer om met deze belangenverstrengeling?

Naast de visuele pracht van adembenemende luchtbeelden, afgewisseld met een schitterend oog voor detail, is het vooral Days contact met eilandbewoners dat indruk maak. Hij moest de beelden van de walvisjacht niet undercover maken, want gedurende de 5 jaar dat hij filmde, won hij het vertrouwen van de bewoners. Hij kon ze dus gewoon filmen en schetst zonder oordeel hun manier van leven, en creëert zo een intimiteit die uitzonderlijk is rond dit beladen thema. Een uitzonderlijke film die tegelijk monumentaal als erg intiem is.