Industrieel schilder Daliborek is een 40-jarige rancuneuze Tsjech die nog steeds bij zijn moeder woont. De schilder, maker van haat-liederen en neonazi is niet echt tevreden met zijn leven, maar heeft eigenlijk geen idee hoe hij het kan veranderen. Wanneer zijn moeder een nieuwe relatie begint, gaat ook Daliborek op zoek naar liefde. Maar is dat wel verenigbaar met een wereldbeeld opgetrokken uit niets dan haat? Regisseur Vít Klusák omarmt vol overgave de tragikomische dualiteit van zijn hoofdpersonage. Het is moeilijk om niet mee te leven met Daliboreks onhandige toenaderingspogingen of te grinniken bij de situatiehumor rond het appartement dat hij met zijn moeder deelt. Tegelijk schoffeert de ogenschijnlijke underdog hele bevolkingsgroepen aan de lopende band met een beangstigende volharding. De camera registreert alles vanuit de meest gestileerde posities, zo alle ruimte latend aan de neonazi om vooral zelf zijn argumenten onderuit te halen en zijn onzekerheden bloot te leggen. Het resultaat is een even hilarische als intrieste en verontrustende kijk op de alt right beweging in Europa. Dit bereikt Klusák niet door de ideologie zelf aan te vallen, maar door ons een menselijk portret te tonen van een van haar diep gefrustreerde aanhangers.