Zonder enige ervaring, kennis of wetenschappelijke opleiding (‘een open geest, een passie voor kennis, geduld en liefde voor dieren’ waren de vereisten) legt ze zich toe op de studie van het gedrag van de primaten. National Geographic stuurt hun beste natuurfilmer op haar af, Hugo van Lawick, om een portret te maken van deze bijzondere vrouw. Hij richt zijn camera evenveel op haar als op de chimpansees. De ontluikende romance tussen Jane en Hugo weerspiegelt zich in de prachtige, bijna paradijselijke beelden. Ook de naïviteit en de onschuld van de jaren ’60 schemeren door in de unieke footage. Pas in 2014 werd deze filmische schat, meer dan 100 uur aan prachtig warm en teder 16 mm materiaal, teruggevonden in de archieven van National Geographic. Brett Morgen, bekend van o.a. Cobain: Montage of Heck, kreeg de droomopdracht om er een film van te maken. Philip Glass componeerde de muziek. Samen met het nuchtere commentaar van de oude Jane Goodall (nu 83) creëerden ze een bijzonder ontroerende en wonderbaarlijke film.