Onderzoeksjournalist Mads Ellesøe ontrafelt het complexe web van groepen die rond 1988 in gang schoten om de desastreuze gevolgen van de klimaatcrisis te ontkennen. Er werd duchtig gezocht naar allerlei middelen om het wetenschappelijk onderzoek en de voorspellingen van klimaatexperts systematisch in twijfel te trekken. En ze gingen hier erg ver in. Zo werd er zelfs een campagne gemaakt waarin CO2 werd verheerlijkt met de verbijsterende slogan “CO2. They call it pollution. We call it Life”. Het is niet verwonderlijk dat enkele van de meest invloedrijke anti-klimaat denktanks gefinancierd werden door de grootste producenten van fossiele brandstoffen. Het begon allemaal toen in 1988 de republikein George H.W. Bush - toch geen typevoorbeeld van een groene jongen - beloofde dat wanneer hij in het Witte Huis zou zitten, hij het probleem van de opwarming van de aarde zou aanpakken. De olie-industrie vreesde het ergste en startte met allerlei donkere machinaties achter de schermen met slechts één doel: de consensus dat er een klimaatcrisis is omkeren en de inspanningen om hier iets aan te doen stopzetten of op zijn minst vertragen.