.

Zaterdag 3 oktober werd een druk bezochte, 16e editie van DOCVILLE feestelijk afgesloten met de uitreiking van de DOCVILLE Awards en première van Hi My Name is Jonny Polonsky van Otto-Jan Ham en Sjoerd Tanghe.

Het was een bijzondere editie van DOCVILLE als één van de eerste grote nationale filmfestivals die weer fysiek plaatsvonden sinds de lockdown. Het bleef spannend tot de laatste dagen voor het festival of het zou kunnen doorgaan. Maar ondanks de moeilijke omstandigheden en beperktere zaalcapaciteit, kende het festival een heel geslaagde editie. DOCVILLE 2020 haalde uiteindelijk 80% van de bezoekers van vorig jaar. Een onverhoopt succes en een duidelijke aanwijzing dat de nood aan fysieke festivals, na vele maanden online evenementen en screenings, groot is.

.

.

Victoria, de samenwerking van regisseurs Liesbeth De Ceulaer, Sofie Benoot en Isabelle Tollenaere, won de juryprijs voor Beste Belgische documentaire geschonken door Sabam for Culture.

Jurytekst:  Bij andere documentaires drijven die gevoelens niet meteen aan de oppervlakte. Dan komt het erop aan om ze met creativiteit en fijnzinnigheid naar boven te halen en te verbeelden. En dat is waar onze winnaar in uitblinkt.

Waar gaat de film allemaal over?
Er is een actuele sociale laag: het verhaal van mensen die vluchten uit een onmenselijk bestaan en kiezen voor een leven met veel vraagtekens.
Maar dat is enkel de oppervlakte.
Daarnaast gaat het over kapitalisme, en hoe de wilde dromen van ondernemers niet per se zaligmakend zijn.
Het gaat over arm en rijk, en hoe die vlak naast elkaar kunnen bestaan.
Het gaat over gemeenschap, en hoe mensen elkaar vinden.
Het gaat over tijd en ruimte, en hoe die twee elkaar beïnvloeden.
En het gaat zeker ook over hoe flexibel mensen zijn en hoe we ons zelfs aan de bizarste omstandigheden kunnen aanpassen.
Dit is vernieuwende, verrassende, poëtische, geestige en overtuigd optimistische cinema.

De film Mother van Kristof Bilsen kreeg een eervolle vermelding van de jury.

Jurytekst:  Sommige documentaires kiezen een onderwerp waar de sterke emoties vanzelf uitspringen. Dan is het een kwestie om die emoties subtiel te doseren en in goeie banen te leiden. Daar is onze Eervolle Vermelding, MOTHER, een uitstekend voorbeeld van.

.

.

De Noorse film The Painter and the Thief van Benjamin Ree ging naar huis met de juryprijs in de internationale competitie, een aankoopprijs door Canvas. Deze prijs is Academy Award Qualifying, daarmee komt de film terecht op de longlist van de Oscars van 2021.

Faith van Valentina Pedicini kreeg een eervolle vermelding van de jury. De jury koos daarmee voor twee jonge filmmakers. Twee films waarin intimiteit centraal staat, maar toch ook twee totaal verschillende films die de diversiteit van het documentaire genre aantonen.

Jurytekst:  Als Jury van de Internationale Competitie hebben we gekozen voor 2 jonge makers in plaats van gevestigde waarden. De 2 makers zijn een vrouw en een man die 2 heel goede films hebben gemaakt, totaal verschillende films die de diversiteit van het documentaire genre
tonen.
Het is wellicht niet verwonderlijk dat we in deze tijd gekozen hebben voor 2 films waarin allebei intimiteit centraal staat. De ene film gaat over 2 personages die, ondanks dat ze in hun levens heel ver van elkaar staan, kiezen voor een onvoorwaardelijke vriendschap. De 2de film toont intimiteit op een meer cinematografische manier, binnen een extreme geloofsgemeenschap.
Na een hele lange discussie tussen de juryleden gekozen voor 2 makers elk op hun eigen
manier risico’s hebben genomen: de winnaar is THE PAINTER AND THE THIEF en de Special
Mention gaat voor FAITH.

.

.

Collective van Alexander Nanau won de Juryprijs in de Weten & Geweten Competitie. De juryleden vielen unaniem voor deze documentaire die de mechanismen van fraude blootlegt in een spannende film die je meesleept als een politiethriller.

Jurytekst: De juryleden van Weten & Geweten vielen unaniem voor een documentaire die de mechanismen van fraude blootlegt in een spannende film die je meesleept als een politiethriller. Onze winnaar toont een hoopvolle, menselijke strijd voor gerechtigheid door in te zoemen op de mechanismen van corruptie in een wereld waar macht en geld meedogenloos slachtoffers maken. De documentairemakers volgen drie gedreven onderzoeksjournalisten van een sportkrant die opkomen voor slachtoffers van gesjoemel met ontsmettingsmiddelen na een brand in een discotheek in Boekarest. En dat allemaal zonder één streepje achtergrondmuziek.

.

.

De publieksprijs gaat naar The Cave

De top-15 (punten zijn op een maximum van 5)

.